Сезонски работници нема ни за лек – се помалку луѓе се одлучуваат сезонски за дневници да работат на нивите низ Македонија.
Недоволна работна сила и покрај повисоката вредност на дневниците.
Еден од најголемите проблеми со кои се соочуваат земјоделците во Македонија, но и во Европа во последните години е несомнено недостатокот на сезонска работна сила.
Недостигот од работници кои ќе работат на берба на овошје на плантажите и овошните насади беше присутен и претходно на европскиот континент. Сега, поради бројните ограничувања, најпрвин поради короната, па сега и воените дејствија во Украина, тоа е особено изразено.
Сезоната на берба на овошје во овоштарниците и градинарските градини кај нас веќе започна со берење јагоди, а главниот дел од работата се очекува во наредните месеци.
Дали ќе имаме доволно работна сила да работиме во овоштарници и да работиме на нива, со оглед на моменталната состојба и големата побарувачка, останува да видиме во наредниот период.
Сопствениците на плантажите и на поголемите парцели се повеќе се жалат и истакнуваат дека квалитетни работници нема ни за лек.
Дојде време кога сезонските работници почнаа да ги уценуваат сопствениците на плантажите.
Факт е дека работодавачите во земјоделството веќе имаат потешкотии да го обезбедат потребниот број работници, а тоа најверојатно ќе биде и во наредните месеци. Има ризик фактори поврзани со безбедноста на вработените на сезонските работни места, но и колебањето на самите сезонски работници поради условите за работа и висината на дневниците.
Се повеќе сезонските работници од Македонија се одлучуваат да работат сезонски на плантажите во странство.
Кога станува збор за старосната структура на сезонските работници, најзастапена е групата од 45 до 60 години. Помладата популација не е толку заинтересирана да се занимава со сезонски работи.
Според проценките, во Македонија во моментов се потребни меѓу 5.000 и 10.000 сезонски земјоделски работници.
Таа бројка варира од година во година и никој со сигурност не може да даде прецизен одговор, особено што многу од нив се уште работат во таканаречената „сива зона“.
На работа доаѓаат главно врз основа на претходна работа со работодавецот, препораки на пријатели, соседи, а во последните години има се повеќе специјализирани агенции преку кои работодавачите можат да најдат сезонски работници.
И покрај најавените дневници кои во моментов се движат од 1200 до 1800 денари за сезонска работа во земјоделството, младите кои сакаат да работат на плантажи има се помалку. Според најавите, најголем проблем летово ќе имаат производителите во сезоната на берба.
Евидентен е хроничниот недостиг на сезонска работна сила, а најголемиот проблем е што таа ќе биде актуелна во се во наредните години.
Како долгорочно решение, овоштарите во плантажното одгледување се принудени да преминат на машинска берба, која веќе ја практикуваат се поголем број производители, но и задруги.
Секако, за тоа се потребни одредени, а не мали инвестиции, за кои повеќето не се подготвени од разни причини, најмногу финансиски.
Инвестирањето во овошни насади, особено во одгледување насади, во ера на недостиг на работна сила за производителите денес, е навистина храбар деловен потег.
Актуелните трендови во земјоделството и барањата на пазарот ги принудуваат производителите, особено овоштарите, да не заостануваат во развојот, туку тесно да се специјализираат во производството.
Тоа значи преминување од рачна на машинска берба, бидејќи секоја прогноза за ангажирање сезонски работници во иднина е неблагодарна.
И секоја инвестиција на производителот има своја значителна цена, така што можете да ризикувате со можноста за ангажирање работна сила.
Многу интересен текст на Ѓорѓи Мешков членот на земјоделската група па еве овде може да го прочитате. Текстот е со наслов
За повеќе корисни стории посетете ја страната на zemjodelie.mk, како и Земјоделските групи на Facebook и Viber.
