Високата содржина на протеини и ниската калорична вредност се главните причини за големата хранлива вредност на печурките. Тие се разликуваат од растенијата затоа што ги содржат сите есенцијални, важни аминокиселини потребни на човечкото тело. Исто така се разликуваат и од храна од животинско потекло бидејќи содржат минимални количини на липиди, односно масти.
Најголемиот дел од нивната маса е вода 77 – 93%. Тие имаат најмногу протеини, дури 75%, а остатокот се други органски соединенија. Печурките имаат многу малку јаглехидрати, шеќери, што, со претходно споменатите карактеристики на хемискиот состав, ги прави исклучително хранливи.
Исто така, печурките се богати со манитол, на зголемениот притисок во мозокот, на зголемен притисок во окото, а исто така се користи и во превенција од откажување на бубрезите. Тие се добар извор на витамин Б комплекс, поради што тие долго време се нарекувале шумско месо, додека во мали количини содржат витамин А и витамин Ц. Содржат голем број минерали, но нивната количина во печурките првенствено зависи од подлогата на која се одгледуваат.
Печурките тешко се варат, затоа се препорачуваат умерено, максимум 1 кг различни видови во текот на една недела. Дури и во толку ограничени количини, габите ги регулираат метаболичките процеси во човечкото тело. Тие придонесуваат за подобра циркулација, врзуваат штетен холестерол и други токсични материи за себе и ги исфрлаат од телото.
Тие го стимулираат зголемувањето на имунитетот, бидејќи имаат силно антибактериско и антивирусно дејство. Заклучено е дека редовното консумирање на печурки има основа за подобар квалитет на живот, па дури и продолжување на животот на човекот.
За повеќе корисни стории посетете ја рубриката Лековита исхрана, како и нашите групи на Facebook и Viber.
