Ликер од мушмула

Ликер од мушмула – Мушмулата (Mespilus germanica) кај народот е позната и како дива круша. Распространета е како дива листопадна грмушка висока два до пет метри или како одгледувано дрво кое може да порасне и до осум метри во височина.

Во регионот на Каспиското Езеро, т.е. северен Иран, се одгледува околу 3.000 години. Во Грција дошол околу 700 година п.н.е., а во Рим околу 200 п.н.е. Тоа било многу важно овошје за време на Римската империја и средниот век. Римјаните ширеле мушмула низ цела Европа, прво во Италија и Грција, каде што растела многу добро. Откриено е дека римските војници саделе мушмули во нивните воени логори.

Вкусот на кафените плодови оди добро со путер, цимет, каранфилче, слатката павлака, лимон, суво грозје и вино, оставајќи простор за широк спектар на кулинарски варијации. Сувите листови од мушмула, собрани во периодот на цветање на растението, се користат за правење чај, кој во народната медицина е опишан како ефикасно средство за плакнење на грлото, за лекување на воспаленија на непцата и устата. Треба да ги јадат и луѓе кои имаат проблеми со запек, бидејќи е докажано дека успешно го регулираат и поттикнуваат варењето. Тие ќе бидат подеднакво корисни ако сте подуени или имате стомачни болки.

Листот се собира за медицински цели напролет, а во вид на чај е многу делотворен за запирање на крварењето и за лекување на болести на непцата и усната шуплина.

Цветот се консумира во форма на чај за подобрување на варењето.

Кората се отстранува од дрвото во пролет или есен. Во народната медицина се користи за лекување на маларија.

Семето од мушмула има лековити својства. Слузот ослободен од семките натопени во вода се користи за подготовка на облоги кои имаат многу ефикасни ефекти во лекувањето на кожни болести.