За едно орање да биде квалитетно и да се зачува структурата на почвата, важно е да се придржувате до неколку најважни постулати. Одгледувањето да се прилагоди на видот на почвата, да се изврши во вистинско време и максимално да се олесни притисокот врз почвата, кој се јавува поради тешка механизација.
Постојат три типа на орање во теорија и практика.
Едниот е кружен и се карактеризира со тоа што почнува од средината на парцелата и се ора во круг. Овој тип многу ретко се користи во недостапни области, каде што парцелите се со геометриски неправилна форма. Ова е застапено во некои ридско-планински предели.
Вториот тип е орање со обичен плуг. Во зависност од тоа дали се движи од средината или од крајот на парцелата, редовите, односно орањето, се туркаат нагоре или се шират.
Во принцип, потребно е еднаш годишно да се шири, а еднаш да се превртува за земјата да биде растресита. Најсовремен начин на орање е со ротациони плугови. Тоа подразбира дека се движи од едниот крај парцела на другиот без гребење, односно нема нерамнини на површината на парцелата.
Променете ја длабочината на орање
Во земјоделската јавност има две струи – оние кои се за орање и оние кои се против оваа работа.
Таа ситна, ронлива структура потекнува од замрзнувањето на честичките од почвата. Концентрацијата на глина и прашина во честичките на почвата е во таков сооднос што овозможува нејзино распаѓање во текот на зимата поради ефектот на ниските температури. Тоа значи дека кога почвата ја подигаме со орање е замрзната поради дејството на ниските температури и мразовите“ . Поради сето ова почвата може многу лесно да се подготви напролет, кога се создава ронлива структура, идеална за сеење.
Но, со орање на иста длабочина се создава набивање на почвата под нивото на орање, предупредува нашиот соговорник. Тој посочува дека промената на длабочината е многу важна за зачувување на структурата и квалитетот на почвата.
Се случува долниот дел од почвата да биде многу набиен. Па колку и да е лабав и ронлив горниот дел, долниот дел обично е непропустлив за вода и кореновиот систем.
Како резултат на поткопувањето, земјата се распаѓа
Од друга страна, оние кои се залагаат за неорање најчесто практикуваат поткопување. Притоа многу лесно се менува висината, односно длабочината на обработката на почвата. На површината се остава поголема количина на органска материја која не е изорана.
Во тој случај, земјата не останува „ гола “ во зимскиот период. Сето ова може да биде и негативно и позитивно, бидејќи овие органски материи повеќе ги собираат глодарите, температурата и влажноста на тоа земјиште се повисоки во зимскиот период, и помалку замрзнува. Но, поради челични „ прсти “ кои ја поткопуваат, почвата едноставно се распаѓа.
Комбинирајте орање со други мерки
Се препорачува обработката на земјиштето да се прилагоди на условите во кои се наоѓаат земјоделците, односно на видот на земјиштето.
Мерката орање не треба да се исфрла, туку да се комбинира со овие други мерки. Тоа значи дека по одредени култури како што се соја и пченица, можеме малку да ја поткопаме почвата и да засееме друг род. Но по пченката, сончогледот, шеќерната репка, таа е задолжителна за сите материи што ги создава силниот коренов систем, измешани во почвата и подготвени за следната култура.
Намалете го притисокот врз земјата
Важно е земјиштето да се обработува во вистинско време, а земјоделската механизација игра голема улога во зачувувањето на квалитетот на обработливото земјиште .
„ Огромните машини треба да ги влече огромен трактор и сите забораваме дека тој има свои 10 тони, а машината уште два до четири. Во тој случај, забораваме и на фактот дека без разлика што земјата е совршено подготвена, исклучително е набиена. Тогаш добиваме контра ефект за добра подготовка на земјиштето. Важно е да се внимава да има широки или одвоени пневматици како би се намалил притисокот на земјиштето, колку што е можно повеќе.
За повеќе корисни стории посетете ја рубриката Агро совети, како и нашите социјални мрежи Facebook и Viber.
