Позната е и по имињата кинеска или слатка Рабарбара. Потекнува од Кина, каде што првите записи за ова растение потекнуваат од 2700 година п.н.е.
Во нив се запишани методите на неговото одгледување и употреба како лаксатив. Од 18 век се рашири од Кина низ цела Европа. Во Салерно, Италија, се користи за подготовка на разни јадења. Првиот човек од Европа кој го видел бил познатиот морнар Марко Поло, додека арапскиот лекар Ибн Сина го препорачал во лекување на разни болести.
Тоа е тревнато повеќегодишно растение, кое расте до висина од два до три метри. Првата година од семето во почвата се развива силен корен, а наредната година никнува изданок кој секоја година зајакнува се разгранува во странични гранки на кои се формираат клубени. Има силно стебло и големи листови. Во пазувите на највисоките листови се развиваат цилиндрични соцветија составени од бројни мали бели цветови. Времето на цветање е од јуни до јули.
Одгледување
Се одгледува во градини и полиња. Корените и подлогата се откопуваат во растенија стари од пет до десет години, бидејќи тогаш се прилично дебели и силни. Додека се свежи се вади кората, се сечат на поголеми парчиња, се сушат на сонце, на шпорет или на отворен оган. Листовите се користат свежи за јадење.
Лековита содржина:
Пектин, гума, скроб, масти, танин, калиум, натриум, магнезиум, железо, витамин Ц, антракинон и негови деривати.
Со компот од стеблото се лекуваат стомачни и цревни болести: слаб апетит, металоиди, катара на желудникот и цревата, разни паразити, дизентерија и колера.
Тоа е природен лек за проблеми со дебелото црево: ако препаратите од рабарбара се земаат во мали количини, ја спречуваат дијареата, а во малку поголеми количини ја поттикнуваат перисталтиката и празнењето на дебелото црево. Се користи и за лекување на разни воспаленија или инфекции на црниот дроб и жолчката, го подобрува лачењето на жолчката и го прочистува и зајакнува црниот дроб (се зема во помали количини). Препаратите од Рабарбара се користат и за лекување на разни кожни проблеми како што се изгореници, чиреви, рани, осип и разни нечистотии на кожата.
Чај
Една супена лажица или два до пет грама корен се прелива со 2 dl топла вода. Вака приготвениот чај се покрива и се остава да отстои половина час. Пијте две до три шолји чај дневно по потреба, но секогаш пред јадење.
Тинктура
200 грама сув корен се натопува еден месец во литар 70 отсто алкохол. Така подготвената тинктура се филтрира. Земете една кафена лажичка со малку вода или сок два до три пати на ден.
Прашок
Од издробениот сув корен се прави прав, кој се зема во количина од 2 грама два до три пати на ден за да се подобри варењето. Помали количини прашок од 2 грама предизвикуваат запек. Се користи и во храната, главно стеблото бидејќи листовите се отровни. Свежата Рабарбара треба добро да се измие пред подготовката. Ако дел од цврстата кожа остане на делови од стеблото, треба да се исчисти со нож за чистење на зеленчукот. Поради високата киселост на овој зеленчук, не се препорачува да се подготвува во метални садови, доколку не е заштитен со некој вид емајл.
Пред готвење, стеблото треба да се исече на парчиња долги два до три сантиметри. Треба да се варат во малку вода со додавање на мед или малку шеќер додека не омекнат. Рабарбара се користи при подготовка на пецива, салати, супи, сосови, џемови. Посебно е вкусна како додаток на сосови со свинско и јагнешко месо. Може да се додаде во сладоледи, шербети, овошни кремови и сл.
Контраиндикации
Бремени жени и лица со цревни проблеми не треба да го земаат. Исто така, не се препорачува за луѓе кои страдаат од гихт, ревматизам, камења во бубрезите и зголемено ниво на урична киселина во крвта. Кога се користи коренот, бојата на урината може да се промени од многу жолта до црвена.
За повеќе корисни стории посетете ја рубриката храната како лек, како и нашите социјални мрежи Facebook и Viber.
