Детелина – со сигурност едно од најраспространетите видови на растенија кое наоѓа широка примена во исхраната на добитокот.
Црвената детелина
Растение старо две до три години и е најраспространет вид детелина. Најдобро успева во влажна клима на средно тешки и малку кисели почви. Црвената детелина обезбедува висококвалитетна сточна храна, особено богата со протеини, минерали и витамини. За цела година на раст, може да произведе дури четири делови. Александриската и персиската детелина се годишни детелини кои не презимуваат.
Персиска детелина
Погодна за силажа поради одличниот принос на зелена маса со висока содржина на протеини. Важна е и како медоносна билка и за зелено ѓубрење.
Шведска детелина
Растение со ладна и влажна клима. Во споредба со црвената и белата детелина има помал производствен капацитет и хранлива вредност. Шведската детелина е важна поради можноста за одгледување на влажни, тешки почви со послаб квалитет. Добро поднесува ниски температури, па затоа е погодна и за сеидба во повисоките живеалишта. Обично не се сее во чиста култура, туку е составен дел на мешавините трева-детелина за сеидба на тешки и влажни почви.
Белата детелина
Повеќегодишна мешунка со висока фуражна вредност која не се намалува и по цветањето. Потребна е многу светлина за раст и развој, поради што е најраспространета на пасиштата. Разликуваме два вида бела детелина: тип ладино и обична бела детелина. Ладино типот (бела детелина со големи листови) расте два до четири пати побрзо од обичната бела детелина и е помалку отпорна на ниски температури. Белата детелина не е наменета за сеидба во чиста култура, туку се користи во повеќегодишни пасишта и мешавини со сено-пасишта.
Подземна детелина
Толерира растење на кисели почви со слаба и умерена плодност (рН опсег од 4,5 до 8,2), но се развива помалку добро на почви со лоши односи вода-воздух. Станува збор за брзорастечка мешунка која брзо се распаѓа, па врзаниот азот брзо се ослободува и е достапен за главното растение. Во зависност од сортата, должината на сезоната на растење може да варира од 85 до 130 дена. Формира густа култура која за кратко време добро ја покрива почвата и е способна да врзе 70-200 kg/ha азот при оптимални услови на растење. Производството на биомаса е најмалку 3000 kg/ha, но може да постигне приноси од 7-8000 kg/ha биомаса. Покрај тоа што се селектирани од корисни инсекти, густата структура и алелопатското дејство врз плевелите овозможуваат намалување на одредени плевели без употреба на хербициди. Поднесува мраз помеѓу -10 и -12°C, но замрзнува на пониски температури.
Александриска детелина
Брзорастечка годишна мешунка која може да поправа големи количини на азот. Најдобро успева на потешки почви. Потребна е многу влага и топлина за да расте и да се развива. Кај нас се сее доцна напролет како главна култура или подоцна како секундарна фуражна култура. Меѓу протеинските видови кои се користат за зелено ѓубрење, таа е најмалку отпорна на ниски температури. Се развива за околу 60 дена, а на температури од околу 16°C, каде што азотната фиксација е најголема, може да врзе азот во количина од 120-140 kg/ha. Помалата длабочина на развојот на кореновиот систем од 15-20 cm е ограничувачки фактор за негово одгледување на песочни почви и суви услови. Претпочита слабо алкални, глинести почви. Тешко се развива во услови на недостаток на фосфор и бор.
Trifolium incarnatum
Годишна детелина која презимува. Хранливата вредност на инкарнатот е послаба од хранливата вредност на црвената детелина, но инкарнатот ја дава првата зелена маса на пролет. Може да се сее во лето-есенскиот период, да презимува и да се користи следната пролет во март и јуни како одлична зелена сточна храна. Нејзината предност е што е многу погодна за одгледување во комбинација со едногодишни фуражни култури. Се користи за зелено ѓубрење на сиромашни почви во овоштарници, лозја и сл. Издржува ниски температури до -10°C. Почвите со pH од 5,5-7,5 се погодни за одгледување. Стапката на сеење е 28-30 kg/ha, а се сее на длабочина од 2 cm.
Симбиозата помеѓу бактериите и растенијата од семејството на мешунките е повеќе или помалку специфична. Одредени видови бактерии создаваат симбиотски врски со само еден или неколку видови мешунки. Азотот фиксиран преку коренските јазли на мешунките е поевтин, поприроден и поефикасен во неговото искористување од страна на растението домаќин.
За повеќе корисни стории посетете ја рубриката Агро совети, како и нашите социјални мрежи Facebook и Viber.
